LydiaKB

Terug van weg geweest?

Ruim een half jaar geleden ben ik begonnen met deze blog, met als doel jullie op de hoogte te houden van mijn proces in therapie. Zoals de meeste kunnen zien, is mij dit niet gelukt.

De laatste stamt geloof ik uit Juli, nog net voor het einde van mijn VOB. Nou zoals de meeste dus weten, kreeg ik een half jaar behandeling bij het COLK aangeboden, en die heb ik met beide handen aangegrepen, ik was er klaar voor.
Na mijn laatste blog is bij mij de beerput open gegaan, iets wat een hoop woede, verdriet en vooral heel veel pijn meebracht.
Het werd mij allemaal teveel en te persoonlijk, en daarom heb ik besloten niets meer op te schrijven.
Een van de redenen was de diagnose: Conversiestoornis, in combinatie met 2 persoonlijkheidsstoornissen en de in 2010 al gediagnostiseerde Fibromyalgie. De persoonlijkheidsstoornissen klinken erger dan ze zijn, deze uiten zich vooral in chaos in mijn hoofd, emoties niet onder controle hebben, aardig wat neurotische trekjes en controle willen over situaties (zoals boodschappen)
Voor de conversie verwijs ik je naar Wikipedia, voor mensen die mij al langer kennen of mijn verhaal weten, de puzzelstukjes zullen wel op hun plek vallen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Conversiestoornis

Daarom nu even een terugblik op deze zware maanden, voor jullie, maar ook voor mezelf.

Ik ben op 18 Juli overgeplaatst naar groep D, omdat mijn groepsgenote naar huis mocht en ik alleen achterbleef op C. Mijn eerste reactie was "o Shit", ik werd er ontzettend nerveus van. Ik heb al mijn angsten opzij gezet en ben s'avonds daar aan tafel gaan zitten met vijvers in mijn handen, 2 benen die ik niet stil kon houden en mijn hart ergens in mijn keel. Sommige dames die er zaten kende ik al door het roken buiten, dit maakte het wel iets makkelijker. en ik moet toegeven dat ze me lokte met patat

Als ik achteraf terug kijk, was de confrontatie met mensen die door conversie in een rolstoel zaten voor mij het gene wat het zo moeilijk maakte.

Ik kwam in een hechte groep terecht, en al snel voelde ik me veilig in de groep, en ook veilig genoeg om mijn verhaal te delen. De reacties die ik hierop kreeg waren warm, maar ook heftig. De weken die volgde waren heftig, ik had nachtmerries, de uitval begon toe te nemen en ik had steeds meer pijn. Al die tijd hield ik het redelijk voor mezelf. Ik uitte wel waar ik last van had en ik wist wat de oorzaak was, maar toegeven deed ik niet. Bang voor alles wat er zou gebeuren, en erger: de controle over mijzelf verliezen. Diep van binnen wist ik wat me te wachten stond. Mijn behandelaren zeiden het ook tegen me: Ik vertelde de feiten, niet de gevoelens. Die gevoelens zaten er wel, ergens diep binnen, maar ik wilde deze niet voelen.

Na een zeer heftig gesprek met een oude vriendin, ging de rest van de put open en klapte ik in elkaar. Ik gaf toe en merkte de echte schade: Ik kon niks meer. Een kopje koffie of een vork met eten werden te zwaar, ik kon mezelf net staande houden. De grootste vijand kwam al snel om de hoek kijken: de rolstoel. Als ik nog buiten de COLK / buitenshuis wilde komen, moest ik wel. Bij het opzoeken van mijn grenzen met lopen, bleek dat ik nog geen 5 minuten kan lopen. Het idee dat ik in een paar jaar tijd van half Ridderkerk doorlopen of even naar Rotterdam Zuid lopen, was gegaan naar iemand die het net haalde om vanaf de woonkamer naar de rookruimte te lopen. Ik kon altijd alles kwijt in lopen (of beter gezegd, alles zo diep mogelijk verstoppen en op slot gooien) en juist dat werd mij nu afgenomen.
Ik heb toen de moeilijkste beslissing moeten nemen die ik ooit heb moeten maken.
Voor de resterende periode van mijn therapie (zo'n 3,5 maand) heb ik bijna al het contact verbroken met bijna iedereen. In het verleden (en dan praat ik over ongeveer 15 jaar) is er ontzettend veel gebeurd, maar het is gebeurd. Hoeveel pijn het me ook heeft gedaan, hoe verlamd het mij nog soms maakt, ik kan er niks aan veranderen en dat wil ik ook niet (meer)
In die 3,5 maand radiostilte ben ik mezelf ontzettend tegen gekomen, niet alleen mijn lichamelijke grenzen, maar ook mijn emotionele. Ik kan zeggen dat ik een totaal ander persoon ben geworden, maar nog steeds wel beschadigd.
Ik heb mijn hele levensstijl aan moeten passen: Buiten de deur zit ik in een rolstoel, en thuis gebruik ik hem regelmatig om in te zitten. Ik slaap iedere middag bijna 2 uur, en doe trouw oefeningen van de fysio. Dit werpt wel zijn vruchten af: Ik voel de spanning in mijn benen afnemen. Helaas gaat dit gepaard met pijn, veel pijn. De prognose is dat ik de rolstoel nog zeker een jaar nodig ga hebben, zeker buiten de deur.

Ons leven is helemaal overhoop gegooid omdat ik toegaf. Ik heb er nog steeds moeite mee, maar ik weet ook dat als ik dit niet doe, ik alle geestelijke vooruitgang teniet zal doen.
Sinds ik ben gaan uiten, en ook dingen ben gaan verwerken, ben ik mezelf weer aan het terug vinden. Ik ben weer zelfverzekerder, ik weet wat ik nodig heb en gun mezelf dit ook. Ik probeer niet meer te voldoen aan verwachtingen van een ander, daarvoor heb ik de energie gewoon niet meer.
In de laatste maanden interne therapie heb ik gezien hoe slecht ik over mezelf dacht, ik voelde de echte pijn van de afgelopen jaren en ik zag in hoe groot mijn schuldgevoel was.
Het was niet mijn schuld, ik was een onbegrepen slachtoffer, en ik had eigenlijk jaren geleden al hulp moeten zoeken. In plaats daarvan heb ik onbewust mezelf kapot gemaakt.

In de komende maanden ga ik de nazorg in, met gesprekken met mijn psych, met de fysio en PMT. Gewoon op het COLK, met de vertrouwde mensen.
Ik heb er zin in, ik zie de zon weer schijnen, en hij schijnt mooi.
Over een jaar hoop ik lekker door het Zuiderpark te kunnen wandelen met mijn nichtje/neefje, zonder rolstoel of wat dan ook. Of wie weet wel met een zwangere buik... dat zou het mooiste zijn!

Voor nu sluit ik deze blog. Wie weet ga ik hem weer een beetje bijhouden.

X

16:02:07 01 Februari 2013 Permanente link Reacties (0)

11-7

Vandaag was weer is een dag dat ik weinig te doen had.
Na dit keer voor het ontbijt maar is een beschuitje te eten (en binnen te houden!) en wat gepuzzeld te hebben, was het om 11:15 tijd voor de 2x PMT.
Ik moest met hoepels (grote, middel en klein in allerlei kleuren) aangeven hoe ik mijn 4 b's zag:
Boos, Blij, Bedroefd en Bang.
Dit was voor mij wel lastig om aan te geven, zeker toen ze ook nog vroeg om de hoepels in de zaal neer te leggen, en dan mezelf ook een plek te geven, om zo aan te geven hoe ik voor mijn in mijn emoties sta.
Ik had een grote rode hoepel die stond voor boos, een kleine blauwe voor blij, een kleine groene voor bang en een middel grote gele voor bedroefd.
Uiteindelijk had ik ze zo neergelegd, dat de grote rode naast mij lag, en ik er met 1 voet instond en met mijn rug tegen de muur. Want zo voelt het ook.
In de afgelopen jaren heb ik heel wat woede en frustraties opgekropt en daardoor heb ik al heel lang het gevoel met mijn rug tegen de muur te staan. tegenover mij lag de kleine blauwe, die voor blij stond, en dat heb ik te danken aan Patrick. Als ik hem niet had leren kennen had die ring aan de andere kant van de zaal gelegen ^^

Het is echt moeilijk voor mij om mijn emoties onder woorden te brengen, en het zorgt standaard voor een brok in mijn keel. Zo moest ik ook toegeven dat ik er enorm van baal dat ik al een tijd niet bij mijn Opa & Oma ben geweest, omdat ik niet bij hun op de bank wil instorten. Voor de mensen die mijn Opa niet kennen, hij heeft mij gelijk door, zal vragen gaan stellen en dat zorgt er bij mij voor dat ik niet meer durf omdat ik niet wil laten zien hoeveel pijn en verdriet er bij mij zit. Stukje bij beetje besef ik steeds meer dat het er toch van moet komen, want ja ze zijn niet de jongste meer en misschien is het anders wel te laat.

Na de PMT was het tijd om te lunchen en het verplichte uurtje rust. Uiteindelijk zijn het bijna 2 uur geworden omdat mijn lichaam even niet meer wilde.
Na het avondeten was het tijd voor visite! Diny en Jelle zijn even gezellig langs geweest en ik heb een hele mooie plant van ze gekregen. Nu voelt mijn kamer gelijk wat gezelliger aan.

Morgen heb ik weer een afspraak met de Psych, en dan is het nog 1 nachtje voor ik weer naar huis mag! Jeej! Kan niet wachten tot ik weer lekker in de armen van mijn man kan slapen.

x
Ly

22:37:45 11 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

09-07 & 10-07

Na een kort en heftig nachtje (veel pijn etc) gisteren gigantisch brak wakker geworden.
Na de dagopening hadden we de weekendnabespreking ,en mijn doel van deze week is mij minder druk maken om het thuisfront. Het vreet energie van me, en ze zijn het niet eens waard ^^
Dat klinkt erg gemeen ik weet het, maar ik kan er vanaf hier toch niks aan doen.
Om 11:00 was het tijd voor mijn eerste sessie beeldend, en daar had ik best zin in!
Ik moest 3 tekeningen maken, een vrije opdracht (dat werd een oog), een boom (jeej!) en de 3e hoe ik me voelde. Aan het einde van de behandeling krijg ik mijn creaties mee.

De rest van de tijd weinig gedaan, lekker zitten puzzelen.
Morgen heb ik weer een PMT afspraak en komen Diny & Jelle langs.
overmorgen weer naar de psycholoog en dan zit het er weer bijna op voor deze week
Vrijdag mag ik weer lekker naar huis, lekker naar mijn ventje ^^

En o ja, op 26 Juli heb ik mijn evaluatiegesprek over de VOB en hoor ik hoe het verder gaat!

21:31:21 10 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

de 2e week gaat beginnen!

Zo daar ben ik dan weer, aan het begin van de 2e volle week bij Yulius!
Ik was vrijdag erg blij dat ik weer naar huis kon, lekker weer in de armen van mijn man slapen, knuffelen met onze katten en vooral ook iets wat ik erg mis: Mijn eigen maaltijd koken!

Qua activiteiten was het een druk weekendje, en ik ben dan ook echt kapot.
Vrijdagmiddag heb ik lekker met mijn ventje door gebracht, s'avonds werd ik door 2 lieve meiden ontvoerd om eindelijk is nieuwe spijkerbroeken te gaan kopen (Was ook hard nodig)
Zaterdag overdag ook maar weer even rustig aan gedaan, om me voor te bereiden op het feestje van die avond: Het eindfeest voor het zomerreces van de Gooth.
Ondanks dat mijn lichaam echt totaal niet wilde, heb ik het gigantisch naar mijn zin gehad. Je kan namelijk ook gewoon een leuke avond hebben door op een barkruk te zitten en gewoon naar je vrienden te kijken

Na iets te laat mijn bed in gegaan te zijn tikte vandaag de laatste uren voor vertrek veel te snel weg. Om kwart over 6 weer afscheid moeten nemen van mijn ventje en begonnen aan de bijna 2! uur durende reis terug. Door werkzaamheden moest ik met een bus naar Gorinchem, waardoor de reis bijna 3 kwartier langer duurde. Gelukkig was de buschauffeur zo vriendelijk om me hier bij het ziekenhuis af te zetten, waardoor ik nog maar een paar 100 meter moest lopen, in plaats van bijna 20 minuten.
Nu is het alweer bijna tijd om te gaan slapen, maar ik wilde nog 1 ding kwijt.

Soms is het niet erg je fouten toe te geven, als je daarmee weer een stap in de goede richting zet, voor zowel jezelf als voor de ander.
Je eigen principes naleven kan goed zijn, maar zal ook wel eens in je nadeel werken.
Alleen echte vrienden zullen dit snappen, en je ook altijd de kans geven om je eigen fouten in te zien.

Dit is wel iets wat ik dit weekend heb geleerd. Na een tijd van niet praten hebben ik en een vriendin het weer bijgelegd, en het voelt goed. Soms is het inderdaad niet erg om een fout toe te geven. Lieve Lin, ik ben blij dat het weer goed zit tussen ons, ik heb je gemist!

Met deze woorden sluit ik het af voor vandaag, ik ga een "drukke" week tegemoet!

xx
Lydia

22:27:45 08 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

4-7 & 5-7

Zo de eerste volle week zit er bijna op... Morgen mag ik weer naar huis, lekker naar mijn vent en 2 (katten)meiden toe!
Gisteren heb ik kennisgemaakt met PMT, maar echt veel had ze niet aan me

Doordat ik hier gigantisch tot rust kom, en mezelf die rust ook echt gun, begint nu de traumaverwerking, en dat betekend voor mij dat alles wat er in de afgelopen 7 jaar gebeurd is weer naar boven komt, en dat vergt een hoop van mij en mijn lichaam.
Voor de rest gisteren een lekker rustig dagje gehad en s'middags mijn favoriete gebeurtenis van de dag: Mijn ventje kwam! We zijn even gezellig een stukje wezen wandelen en naar de kinderboerderij geweest, waar net een uur daarvoor een prachtig bruin Lakenvelder kalfje was geboren!
Daarna was het echt rot om weer afscheid te moeten nemen, en heb ik de rest van de dag nog rustig aan gedaan.

Vandaag had ik geen afspraken staan, en dus is de puzzel nu af en ben ik maar aan de volgende begonnen. Mijn groepsgenoot ging vandaag met weekendverlof, en heb me de hele avond vermaakt door tv te kijken en onder het afdakje genoten van de regen.
Nu is het alweer tijd om naar bed te gaan, begin al een beetje aan het ritme te wennen

x
Ly

23:15:27 05 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

Dinsdag 3-7

Iedere ochtend om kwart over 7 opstaan is eigenlijk niks voor mij, maar begin er nu toch een beetje aan te wennen. Na echt een rotnacht achter de rug te hebben (lang liggen piekeren, paar keer wakker geworden..) zat ik om 8 uur alweer aan het ontbijt. Ook vandaag gingen er 2 crackers in, en die bleven binnen dus ik zit op de goede weg!
Vanochtend had ik naast de dagopening niks te doen, dus ik ben begonnen aan een puzzel van 1000 stukjes. Na de lunch was het weer tijd om te rusten, maar daar kwam ik niet echt aan toe.
Toch mezelf verplicht om even op bed te gaan liggen, en uiteindelijk is het toch nog een half uur geworden. Daarna was het voor mij tijd om naar de Psychosomatische Fysiotherapeut te gaan.
Bedoeling hierbij is de connectie te vinden tussen geest en lichaam en hoe dit elkaar "tegen werkt"
Ik moet nu 2 weken lang bij gaan houden wat ik doe en hoe mijn lichaam / geest daarop reageert. Aan de hand hiervan gaan ze kijken of ze me ook daarmee kunnen helpen!

Morgen heb ik voor het eerste PMT, een soort gym. Ben er best wel benieuwd naar.
Dat is ook gelijk mijn laatste afspraak deze week, en daarna ga ik me verheugen op de avond: Dan komt mijn ventje langs!!

Denk dat ik hem even helemaal plat ga knuffelen

en o ja... de puzzel is al bijna af.....

x
Ly

23:09:33 03 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

De eerste volle week!

Nou daar ben ik weer!
Na een heerlijk, maar veels te kort weekend met mijn ventje was het gisteravond weer tijd voor mij om naar Gorinchem te gaan. Na een klein uur in de trein en een stukje lopen kwam ik weer bij het centrum aan. Ik was een van de eerste, dus nadat ik me gemeld had ben ik maar koffie gaan zetten. Om 23:00 uur was het alweer tijd om naar bed te gaan.
Vanochtend was ik al om 07:00 uur klaarwakker, iets waar ik normaal meer moeite mee heb.
Om 8 uur zaten ik en mijn groepsgenoot aan het ontbijt, en ik heb 2 crackers met smeerkaas gegeten en binnen gehouden! Ben best wel trots op mezelf!
Toen was het tijd voor de dagopening en de weekend nabespreking.
Mijn doel voor deze week: Leren rust te nemen!
Tussen 13:00 en 14:00 is het verplicht rust houden hier, en daar moet ik mij dus ook aan houden.
Vandaag lukte het aardig, dus ben benieuwd naar morgen!

De rest van de dag was rustig, en daardoor heb ik ook weinig te vertellen...
Ik heb van mijn psych de opdracht mee gekregen om een biografie te schrijven, of gewoon simpeler gezegd, om mijn verhaal op te schrijven.
Moet eerlijk bekennen, dit is moeilijker dan ik dacht. Als ik het ene opschrijf, komen er weer andere dingen naar boven en dat is vooral emotioneel erg vermoeiend.
Daarom werk ik er nu maar een half uurtje per dag aan, zodat ik mezelf niet te gek maak.

Vanavond ga ik lekker puzzelen in de huiskamer, muziekje erbij en ik ben blij!
Morgen weer een dag, dan een afspraak: Psychosomatische Fysiotherapie.
Ben benieuwd!

x
Ly

21:38:12 02 Juli 2012 Permanente link Reacties (0)

Weer even thuis!

Jullie hebben nog een blog over gisteren van mij tegoed, dus bij deze!
Donderdagavond heb ik eigenlijk niet zo veel bijzonders meer meegemaakt. Omdat mijn groepsgenoot al met verlof was, was het wel erg stil op de afdeling.
Rond 19:00 uur kwam er een van de verpleging om even samen koffie te drinken, en gelijk even zitten kletsen. Het is echt zo fijn dat ze daar (bijna) nergens van opkijken! Als ik zeg dat ik me kut voel kan ik gewoon zeggen wat me dwars zit, dat is wel even wennen voor mij ^^

De rest van de avond heb ik lekker in de huiskamer gezeten, tekenen en muziek erbij.
De rust die ik daar vind is echt vreemd, maar wel lekker. Had niet verwacht dat ik me er zo snel op mijn gemak zou voelen. Om 23:00 uur was het alweer tijd om naar bed te gaan.

Gisterochtend was ik voor de verandering weer is misselijk, en heb ik maar de hele keuken onder gespuugd. Dus in plaats van te ontbijten ging ik de keuken maar schoon maken :)
Daarna heb ik mijn weekbespreking / weekendbespreking gehad en samen met hem plannen gemaakt voor het weekend. Ik mag niet te veel doen, en moet minstens 1x per dag even rust nemen. Ik ga mijn best doen

Daarna begon de terug reis naar huis, weer heerlijk naar mijn ventje toe!
Ga nu 2 dagen van hem en onze meiden genieten, morgenavond weer terug, en nu voor de volle week!

xx
Ly

11:16:25 30 Juni 2012 Permanente link Reacties (0)

Dag 2

Ik kan er niet meer onderuit, het echte werk is begonnen!
Na een redelijk heftig nachtje was ik vanochtend om 07:15 klaarwakker. Toen maar even in bed blijven liggen tot mijn wekker (07:30) ging en samen met de vrouwen van groep D een sigaretje gerookt. Toen aan het ontbijt.... pfffff dat doe ik voorlopig niet meer.
Nu ben ik de laatste weken toch al iedere ochtend misselijk, maar vanochtend spande wel even de kroon. Nam een hap van mijn brood en die wou er meteen weer uit... Daarna was het tijd voor het openingsgesprek. Hierin kan je aangeven hoe je je voelt, hoe je de vorige dag heb beleefd etc. Daarna was het tijd voor mijn 1e afspraak, met de psycholoog.
Hij stelde meteen de goede vraag, namelijk Wie ben je? en daar wist ik geen antwoord op te geven...
Na een half uurtje zat ik er al helemaal doorheen en dus besloten we om over 2 weken verder te praten. Ik heb de opdracht gekregen om een biografie te gaan schrijven...
Het is wel even wennen voor me dat er nu een grens ligt, ik hoef niet verder. Dus dat ga ik ook niet meer doen! En als ik ergens mee zit, moet ik een van de medewerkers aanspreken. Dit wordt even lastig denk ik, omdat ik normaal natuurlijk alles voor mezelf hou.
Toen was het tijd voor koffie! Nog even samen met mijn groepsgenoot een bakkie zitten doen, en toen ging zij al met weekendverlof. Tot morgenmiddag zit ik dus alleen!

Ik mag best een beetje trots op mezelf zijn. Het feit dat ik met het personeel kan praten over dingen die me dwars zitten heb ik gelijk in de praktijk toegepast.
Toen ik net even kut nieuws te verwerken kreeg, wist ik niet wat ik met al mijn emoties aan moest. Toen ben ik naar de post gelopen en kon binnen 10 minuten even praten.
Hij nam alle tijd voor me, en tips om er mee om te gaan. Een van die tips was om even een stukje te gaan wandelen, dus dat ook maar gelijk gedaan! Ben goed bezig

Hier om de hoek zit een waanzinnig mooi park met een kinderboerderij. Ik ben daar de komende tijd vaak te vinden denk ik! Gewoon even dat rondje lopen heeft me nu rust gebracht, dus kan ik met een gerust hart weer verder vandaag.

Tot 2 uur geldt de rust, ik heb nu tot half 6 niks te doen, alleen maar rusten.
Benieuwd hoelang ik dat volhoud

Daarna lekker eten, vanavond weer rust en morgen... morgen weer naar huis!

xx
Ly

14:19:08 28 Juni 2012 Permanente link Reacties (0)

Kamer 18

Nou hier is ie dan, mijn eerste blog vanuit het revalidatiecentrum.
Ik moest mij vanmiddag hier om 2 uur melden, waarna wij een gesprekje hebben gehad en ik mijn kamer kreeg toegewezen. Ik heb een leuke eigen kamer, met uitzicht op een groenstrook, een flatgebouw en als ik mijn nek goed verdraai kijk ik naar de eendenvijver

Daarna had ik tot het eten niks te doen, dus heb ik mijn kamer maar een beetje ingericht en de medebewoners een beetje leren kennen. Groot voordeel is dat een groot deel van de groep die hier zit ook rookt, dus dat is wel gezellig!

Op dit moment zit ik voor mijn VOP (Voorbereiding op programma) in leefgroep C, die naast mij uit nog een vrouw bestaat. Hier hebben ze expres voor gekozen, omdat ik moeite heb met vreemde mensen. De groep zal ook maar max. uit 5 personen bestaan, maar of dit zo wordt ligt weer aan de omstandigheden.
Samen met met mijn groepsgenooit doe ik de corvee en we eten samen maar voor de rest is het eigenlijk vooral in je kamer zitten. Dit vind ik op zich niet erg, omdat ik daar toch mijn laptop heb en een beetje rust kan ook geen kwaad toch!
In de gezamelijke woonkamer van groep C kan ik koffie zetten, tv kijken en dat soort dingen.
Ik denk dat ik het wel naar mijn zin ga hebben hier!
Nog een leuk feitje: Naast mijn deur zit een grote zwarte knop, waardoor de deur zo open zwaait, echt ideaal!

Zojuist heb ik ook even een rondleiding gehad door het gebouw, en een ding weet ik zeker, ik ga hier nooit verdwalen. Alles is netjes per afdeling geregeld, als ik links ga loop ik zo naar de rookruimte / zusterspost en als ik rechtsaf sla loop ik zo de woonkamer in.
Schuin tegenover zit de douche en wc, dus alles lekker dichtbij!
Morgenochtend om 9 uur heb ik mijn eerste afspraak met een van de behandelaren, dus dan gaat het echte werk beginnen! Ook krijg ik dan een beetje te horen wat mijn rooster wordt.
Morgenavond wordt het wel wat saaier, want mijn groepsgenoot zit al in de afbouwende fase en mag dus al op donderdag naar huis. Op zich niet erg, want dan ga ik morgen gewoon film kijken ofzo!

Dit was mijn eerste indruk, ik geef jullie snel informatie over mijn postadres (zodat je kaartjes enzo kan sturen) maar die info krijg ik morgen allemaal. Mocht je niet kunnen wachten, dan stuur je maar een kaartje naar Rotterdam

xx
Lydia

20:59:57 27 Juni 2012 Permanente link Reacties (0)